Al lopend over het terrein in Lanaken krijg je een beeld van de grootte van de brand. Waar nu as en gesmolten resten plastic en ijzer liggen, stonden tot een paar weken geleden samengeperste balen verpakkingsmateriaal. 1.500 ton vers ingekocht plastic om te recyclen.
Rond 17.00 uur ’s middags, op woensdag 26 oktober, begint een klein brandje op het terrein van de vestiging in Lanaken. Er wordt nog geprobeerd om dit zelf te blussen, maar al snel grijpt het vuur om zich heen en kunnen Willem en zijn mensen het niet meer zelf aan. “Het eerste korps uit Lanaken stond hier binnen twaalf minuten voor de poort”, vertelt Willem. “En snel daarna het korps uit Maastricht.” Binnen een half uur zijn er veertien korpsen uit de omgeving uitgerukt voor de brand, voornamelijk vrijwillige brandweermannen, die alles hebben laten vallen om het vuur te bedwingen.
“Het werd al snel zo heet, dat de brandweermannen elke tien minuten moesten wisselen vanwege de hitte. Een collega vertelde dat ze een brandweerman zag die dampend van de warmte op de grond ging liggen om bij te komen.” Willem zelf stond al die tijd paraat om vragen te beantwoorden en te helpen waar het kon. Met drie shovels werd nog geprobeerd de balen uit elkaar te trekken, maar als ook die machines last krijgen van de hitte, wordt dat gestaakt.
Willem: “De brandweer zei al vrij snel ‘Die bult gaan we niet meer redden’, maar de sortering moest wel blijven staan. Daar hebben ze hun uiterste best voor gedaan.” Door water te spuiten op de sortering, hebben ze deze kunnen koelen. Toch is de sortering ook niet ongeschonden uit de strijd gekomen. De ramen zijn gesmolten en de sandwichpanelen, luchtbehandelingsinstallatie en luchtdrukcilinders moeten vervangen worden. Door snel te handelen, kon de sortering de volgende dag, enigszins geïmproviseerd, weer draaien.
Net buiten het terrein is goed te zien wat voor enorme hitte er vrijkomt bij zo’n brand. Buiten de betonblokken was een groenstrook. “Hier stond een 3 meter hoge coniferenhaag.”, vertelt Willem als we erlangs lopen. Maar daar is nu niets meer dan verkoolde stammetjes van over. “Zelfs het gras aan de overkant, zo’n 30 meter verderop, was zwart. Dat begint nu gelukkig weer terug te groeien.”
Daar zit een luchtje aan
Maar wat doe je met een enorme berg gesmolten plastic? “We zouden het eerst geschikt maken voor verbranding, maar als ik ergens een hekel aan heb, dan is het verbranding. We zijn niet voor niks een recyclingbedrijf. Dus we hebben testen laten doen en we hebben ontdekt dat we het plastic nog wel kunnen verwerken tot maalgoed dat gebruikt kan worden voor nieuwe producten. Het enige probleem: er zit een flinke rooklucht aan! Maar door maar een klein beetje toe te voegen aan ander, niet stinkend materiaal, kan het toch nog weer verwerkt worden. Mooi he?”
De brand heeft grote indruk gemaakt op Willem en zijn collega’s. “We hebben het er elke dag wel even weer over, tijdens de pauze bijvoorbeeld. Maar we kunnen er ook al wel weer grapjes over maken. Al hoop ik dit nooit weer mee te maken.”