16 november 2022
Evert, die sinds afgelopen zomer als depotbeheerder werkt, laat het terrein zien en vertelt in zijn bouwkeet – gemeubileerd met een koelkast, luie fauteuil, een tafel met stoelen en aan de muur oude Van Werven-kalenders, een wereldkaart en een familiefoto - over zijn werk: “’s Morgens ben ik hier rond kwart voor zeven. Dan zet ik als eerste het koffiezetapparaat aan en als ik weet dat er klanten komen, dan start ik de shovel vast om warm te draaien. Soms zie ik de eerste vrachtwagens al aankomen. Of een kieper, een hoveniersbedrijf met een karretje, maar bijvoorbeeld ook een particulier die zand nodig heeft. Met de shovel laad ik de wagens vol. Een vrachtwagen kan ik in drie minuten volladen. Vervolgens is het afwachten wat er die dag verder nog komt. Als er geen klanten zijn, heb ik tijd om hier en daar wat op te knappen. Momenteel zijn we het tweede depot aan het volspuiten zijn en zorg ik ervoor dat het depot goed voor elkaar is, zodat ik er met de shovel kan rijden en niet in het zand wegzak. Dit doe ik door drainage aan te leggen. Af en toe doe ik ook voorbereidingswerk. Als ik bijvoorbeeld weet dat er de volgende dag veel vrachtwagens komen laden, dan ga ik vast wat lossigheid in de bult maken. Echt nodig is het niet, maar dan heb ik wat te doen! Het is hier hollen of stilstaan, in dat laatste geval vul ik mijn dag met schaften en soms lees ik een krantje.”
Op de koffie
“Of het eenzaam is? Ach, je went er ook wel aan. Ik ben wat ouder en dan is het niet zo erg. Je moet hier niet een jonge, jongen, die nog vol vuur zit, neerzetten. Voor mij is het de ideale werkplek. Hiervoor werkte ik veel in de bouw en moest ik heel het land door. Vooral met de shovel, maar ik zat ook wel eens een dag aan de schep als grondwerker. Regelmatig was ik om kwart voor vijf ‘s morgens al aan de zaak. Als je ouder wordt, dan ben je dat gereis met zo’n shovel ook wel een beetje zat. Ik vind het niet erg om het druk te hebben, dan gaat de dag sneller voorbij, maar ik kan ook genieten van naar buiten te kijken. Vooral in de zomer fietsen er veel mensen over het dijkje. Er zit weleens een oud-collega tussen die spontaan op de koffie komt. Ik heb ook al eens iets geks meegemaakt. Op een warme dag, vlak voor de bouwvak, zag ik rond half vier iemand in de plas zwemmen. Een vrouw. En jawel: spiernaakt! Dat verwacht je natuurlijk niet. Ik heb haar netjes gevraagd of ze wilde vertrekken.”
“Ik kijk uit naar mijn pensioen, maar ik vind het ook leuk om hier als depotbeheerder nog een paar jaar te werken. Mijn vrouw komt af en toe gezellig langs en neemt dan ons jongste kleinkind mee. Gezellig met opa op de shovel! De keet heeft ze ook al een keer schoongemaakt. En verder ziet het er nog net zo uit als bij mijn voorganger. De kalenders, de familiefoto en de luie stoel zijn niet van mij. Ik vind het prima zo.”