Doordeweeks is Bas graag onder de mensen, in zijn vrije tijd heeft hij vooral behoefte aan stilte. En die vindt hij in het vissen. “Ik ervaar rust als ik vis, het maakt mijn kop leeg”, zegt Bas. Vissen doet hij dan ook graag alleen. Soms vist hij met zijn vismaten of met zijn vader, van wie hij het vissen leerde.
Vijfjarig jongetje
“Als vijfjarig jongetje werd ik vaak door mijn vader meegenomen. Het begon met vissen in de sloot achter het huis, dat slootje werd het Veluwemeer en het Veluwemeer maakte plaats voor de IJssel. Inmiddels is het een beetje uit de klauwen gelopen.”
Alweer vissen?
Zo denkt zijn vriendin er ook weleens over. “‘Ga je alweer vissen?’, vraagt ze dan. Maar ze weet ook dat ik het nodig heb en geeft me de ruimte.” Elk uurtje dat Bas niet bij zijn vriendin is, is hij bij het water te vinden. In de zomer en het voorjaar vist hij op karper, in het najaar op snoekbaars en in de winter op snoeken. Stuk voor stuk joekels.
Op de fiets
Wie denkt dat vissen een koud kunstje is, heeft het mis. “Het vergt veel voorbereiding”, legt Bas uit. “Twee dagen voordat ik ga vissen op karpers, ben ik er al druk mee. Ik maak een rondje op de fiets en dankzij mijn polariserende bril kan ik zien waar de vissen zich bevinden. Ze azen vaak op dezelfde plek en op vaste tijden. Om ze op groot water te kunnen lokaliseren, gebruik ik een drone met polariserende filter.” Vervolgens voert Bas de karpers op die plek met de voerboot, zodat ze kunnen wennen aan het aas. Op de derde dag is het dan zover; het wachten kan beginnen. Ook het vissen op snoeken gaat niet zonder voorbereiding. “Dan gebruik ik de dieptemeter, zodat ik kan zien waar veel (wit)vis zit. Want daar zit dan ook roofvis – snoeken dus.”
Eenzame visser
Ook al duurt het soms uren voordat Bas iets vangt, vissen is volgens hem alles behalve saai. “Het is ontspanning”, zegt Bas. “Soms ga ik zo op in de natuur, dat het vissen bijzaak is. Ik kan genieten van een ijsvogeltje dat voorbij vliegt, een bever die langs zwemt of herten in de verte… Wat een genot om hier als eenzame visser tussen te zitten. Ook al is de plek dichtbij huis, ik waan me vaak in een compleet andere wereld.”
Drie snoeken
Naast ontspanning ervaart Bas ook spanning tijdens het vissen. “Je weet niet wat er gaat gebeuren. Op dit moment vis ik op snoeken. Die eten nu veel vette (wit)vis, zodat ze de winter kunnen overleven. Ik gebruik kleine visjes als aas of ik koop makreel, dit werkt goed in de koude maanden. Omdat andere vissers vaak vissen met voorns, kan dit in mijn voordeel werken.”
Zoals het afgelopen weekend. Bas sloeg in één ochtend vier gigantische snoeken aan de haak. Drie ervan waren groter dan een meter. “Het was een gevecht om ze boven te krijgen, het duurde lang en de adrenaline gierde door mijn lijf. Toen ik ze binnenhaalde, kwam de ontlading. Geweldig.” Hij benadrukt dat het welzijn van de vis voor hem voorop staat. Secuur haalt hij de haak uit de bek, eventuele wondjes worden ontsmet en dan gaat de vis zo snel mogelijk het water weer in. “Natuurlijk niet voordat er een foto is gemaakt”, zegt Bas met een glimlach. Trots laat hij een aantal foto’s zien: met blote handen houdt hij de glibberige kanjers vast. “Deze foto’s stuur ik na afloop altijd door naar mijn vader. Die vindt dat ook mooi. Groot zijn ze, hè? Mijn record? Een karper van 42 pond en een snoek van 1.22 meter. Maar dit record ga ik vast nog een keer verbreken.”