‘Ons werk is nog altijd terug te zien’

23 september 2021

“De bouw van vakantiepark Weerterbergen was een hoogtepunt in mijn tijd bij Van Werven. Toen mij gevraagd werd of ik mee wilde werken, aarzelde ik geen moment. Ik zag het als een mooie kans,” begint Gerard van Ommen. Zijn toenmalige collega’s Edo Kroes en Lammert van ’t Hof stemmen daarmee in. “Van Werven was toen een stuk kleiner dan het nu is. Dit was een bijzonder project voor die tijd.”

Elke dag patat

Edo: “Op een vroege maandagochtend vertrokken we met een groep collega’s naar Weert. Zodra onze koffers waren leeggepakt, begonnen we met uitgraven. Het was hard werken. In het begin bestond het ‘vakantiepark’ uit niets meer dan een kale vlakte. Langzaam zagen we het park vorm krijgen. Dat was mooi om te zien. Tijdens ons werk verbleven we in twee chalets. Eén chalet was voorzien van een keuken, woonkamer en badkamer. In het andere sliepen we.”

“In de eerste maanden bezorgde een cateraar avondeten in onze chalet. We kregen elke dag patat. Op een avond waren we dit zo zat, dat we de cateraar belden. Ik weet nog dat Gerrit van Werven door de telefoon riep: ‘We zijn geen Belgen!’ Sinds dat telefoontje aten we dagelijks in het restaurant”, lacht Lammert. “Na het eten stapten we onze machines weer in om nog een paar uur door te werken. Om 21.30 uur stapten we om de beurt onder de douche en we sloten de werkdag af met een biertje en een potje kaarten. Dat was enorm gezellig. We bouwden echt een band op met elkaar.”

Heimwee

De mannen waren tijdens het project veel van huis. Lammert: “Dat viel sommige collega’s zwaar. Op maandag sjouwden we onze koffers naar het chalet en op vrijdag keerden we pas terug naar huis. Gelukkig hoefde ik mijn vrouw niet te missen. Zij was er, net als de vrouw van Gerard, vaak bij. Ze smeerden iedere dag ons brood en maakten af en toe avondeten klaar.” Gerard knikt. “Het was natuurlijk ontzettend fijn om na een dag hard werken samen te zijn. Ik ben blij dat mijn vrouw en de kinderen regelmatig langs konden komen. Dit gold niet voor iedereen. Ik heb een collega naar huis moeten sturen omdat hij te veel heimwee had. Dat was natuurlijk niet leuk.” Edo werkte nog maar net bij Van Werven toen hij in Weert aan de slag ging. “Ik was een jong, verlegen ventje van achttien jaar. Het was een heel avontuur om bij mijn ouders weg te zijn en met zo’n groep mannen op te trekken. Ik weet nog dat ik ervan heb genoten. Je leert elkaar goed kennen en ik heb een hoop geleerd.”

Jong en wild

Gerard weet nog een leuke anekdote te vertellen. “Ik was rond de dertig toen ik in Weert werkte en… wat zal ik zeggen? Ik was nog jong en wild”, lacht hij. “Toen het vakantiepark bijna klaar was, moesten de tuintjes nog afgewerkt worden. Hiervoor moesten alle auto’s van het parkterrein gehaald worden. Eén auto bleef staan: een lelijke eend; een oude Citroën. Met twee balken en een shovel hebben wij het ding bovenop een keet gezet. Een stapel boterhammen lag nog op de motorkap. Toen iemand vroeg waar die auto was gebleven, hebben we hard gelachen met zijn allen. Het was flink doorwerken, maar er was ook tijd voor een lolletje. Die gezellige momenten na werk zijn zo belangrijk. Naast de werkzaamheden, zijn dat vaak de momenten waar je met een lach op je gezicht aan terugdenkt.”

Terug naar Limburg

Lammert: “Twee jaar lang groeven wij samen alle wegen, vijvers en plekken voor vakantiehuisjes uit. Wat waren we trots toen de klus klaar was. Prachtig was dat. We zagen het landschap door ons werk veranderen.” Gerard stemt in. “Ik denk nog vaak met plezier terug aan die tijd. Samen met mijn familie ben ik jaren later nog eens teruggegaan. Het was vakantie en het leek ons leuk om daar weer eens een kijkje te nemen. Het vakantiepark is nu nog groter, maar ons werk is nog altijd terug te zien.”