“Als KAM-coördinator is het mijn taak om minstens eens per jaar op elke vestiging een calamiteitenoefening te organiseren. Hiervoor probeer ik met creatieve ideeën te komen. Een bombrief op het hoofdkantoor, een rookmachine in een schoonmaakhok met pop als slachtoffer… Ik ben zelfs al eens vermomd als brandweerman het kantoorgebouw ingelopen, bewerend dat er buiten een gaswolk hing. Tijdens dat soort veiligheidsoefeningen sta ik altijd stilletjes te genieten. Het is mooi om vanaf de zijlijn te zien hoe collega’s zulke situaties met elkaar oplossen."
"Het is mooi om vanaf de zijlijn te zien hoe collega’s zulke situaties met elkaar oplossen."
Paniek zorgt vaak voor rare reacties. Oud-collega Jaapie van Werven had hartklachten. Hem heb ik eens gevraagd om tijdens zijn werk neer te vallen, om te kijken hoe anderen zouden reageren. Achteraf ging dat misschien iets te ver. Jaapie ging akkoord en zakte op het afgesproken moment in de werkplaats door zijn benen. Een monteur zag het gebeuren. Hij keek geschokt naar Jaapie, die roerloos op de grond lag. Toen bewoog hij terug naar de machine waaraan hij sleutelde, pakte zijn moersleutel weer op en werkte hij verder. Dat is het gekste wat ik ooit heb meegemaakt denk ik. De vraag is natuurlijk hoe je dan wel juist handelt. Een kort antwoord? Je moet áltijd eerst een bhv’er erbij roepen. Diegene is hiervoor opgeleid en weet precies hoe te handelen.”